ԱԺ-ի հերթական նիստը հաճելի իրողությամբ սկսվեց։ Արժանապատիվ ընդունելությունից հետո ԱԺ նախագահը բարեկամ երկրի պատվիրակներին մեկիկ-մեկիկ ներկայացրեց մեր ազգի ընտրյալներին։
ՈՒրուգվայի Արևելյան Հանրապետության ներկայացուցիչների պալատի նախագահ Խորխե Օրիկոն հուզաթով սկսեց ելույթը. «Մենք այստեղ ենք եկել մեծ սրտով, որպես ձեր մի մասնիկը, և ուզում ենք, որ դուք էլ մեր մասնիկը դառնաք»։ Այնուհետև, պատմական էքսկուրս կատարելով, հիշեցրեց, որ աշխարհում առաջինը ՈՒրուգվայն է օրենքի ուժով ընդունել Հայոց ցեղասպանությունը։ Մի շարք ճշմարտությունների մեջբերումներով Խորխե Օրիկոն շարունակեց հուզմունքի ալիք տարածել դահլիճում և ստիպված էր հայ խորհրդարանականների երկարատև ծափողջույններն ընդունել որպես շնորհակալության ու երախտիքի դրսևորում։
Հանդիպումը ջերմ էր, սրտառուչ, իսկ բաժանումը...
Հ. Աբրահամյանն այնքան էր տարվել «Զբոսաշրջության և զբոսաշրջային գործունեության մասին» ՀՀ օրենքի նախագծում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելու վերաբերյալ օրակարգի առաջին հարցով, որ չնկատեց, թե ինչպես են սպասված հյուրերը զբոսանքային քայլերով լքում դահլիճը։ Եվ հենց նույն պահին «պայթեց» բարեկամության քրքիջը։ ԱԺ նախագահը խոսքը կիսատ թողեց` հնարավորություն տալով տարատեսակ «հաջող» ասելու ուրուգվայցիներին։
Ինչո՞ւ արժանապատիվ ընդունելությանը հաջորդեց ոչ համարժեք ցտեսությունը։ Էթիկայի պակա՞սն էր, հուզմունքի ավելցո՞ւկը, թե՞ արարողակարգային «թերսնվածությունը»։
Վահե ՄԵԼԻՔՅԱՆ